کاروان

شاهد

گنجشکان هوار می کشند

بر آسمان سکوت..........

تیر چراغ برق ,

سرش گیج میرود

- از پروازشان -

که پاره می کنند انتهای فضا را ...... !!

××××

گنجشکان دیگر هوار نمی کشند ,

در سکوت آسمان

..... پرواز هم نمی کنند .

فضای پاره را ,

با ریسمان گرفته ی

- صدایشان -

بخیه می زنند !!

××××

تیر چراغ برق

دیوانه می شود .

لامپ شوک زده اش

روزها روشن

و شبها

خاموش می شود .....

××××

وقتی بچه ها جبغ می کشند

پای تیر چراغ برق ,

و زمین سیمانی را

خراش می دهند

- با سرانگشتان خونینشان -

تا لاشه ی بچه کنجشکی را

...... چال کنند ,

حباب شیشه ای چشمانش

- میترکد به ناگاه - !

و مویرگهای مرتعش نارنجی اش

از حدقه بیرون می زند .......

××××

+ کبرا پورپیغمبر ( آذر ) ; ٧:٠٠ ‎ق.ظ ; ۱۳٩٠/٥/٤